Hayat bizim için
O kadar ben ki
Samimi duygular beslemeyi unutalı
O kadar çok olmuş ki
Şaşırıyoruz
Kabullenemiyoruz
Zihnimiz reddediyor
Arkadaşlık nedir?
Kardeşlik nedir?
Dostluk nedir?
Bilmiyoruz
Sahte duyguların sahte yüzleri arkasındayız
Bize dokunamayan kavramlardan kaçıyoruz
"yalaka" diyoruz
"aptal" diyoruz
"ucuz" diyoruz
"klişe" olarak damgalıyoruz
Işığın kendimizi sardığımız karanlık perdeyi yakmasına
İzin verecek kadar kalsak belki de güneşin altında
İşte o zaman bir şeyler başarabilme şansımız var
Yazık, çok yazık
Yazık, gerçekten yazık
Üretim yerine tüketimi benimsiyoruz
Ve geçen günlerle
Çevremizi
Tanıdığımız ve tanımadığımız herkesi
Tüketiyoruz
Fark etmiyoruz ki,
Aslında tükenen ben'imiz
Geriye hep boş kalıyor
0 yorum:
Yorum Gönder